Χάρις Αλεξίου: Σκέψεις για τη μικρασιατική κληρονομιά και τις καλλιτεχνικές συνεργασίες

Εξερευνήστε τη συναρπαστική συνέντευξη της Χάρις Αλεξίου, η οποία αναλογίζεται τη μικρασιατική της καταγωγή, τις παιδικές της αναμνήσεις και τη συνεργασία της με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη σε μια ειλικρινή συζήτηση με την «Πάμε Δανάη».

Χάρις Αλεξίου: Σκέψεις για τη μικρασιατική κληρονομιά και τις καλλιτεχνικές συνεργασίες>

Περιεχόμενα

  1. Η Χάρις Αλεξίου κινείται: «Όταν έφυγε η μητέρα μου, έκλαιγα με χαμόγελο για να μην με καταλάβουν»
  2. Μια σύντηξη πολιτισμών και μουσικής
  3. Ένα ταξίδι από τη Θήβα στην Αθήνα
  4. Μια ερωτική σχέση με τον Maestro

Δείτε το συναρπαστικό ταξίδι της Χάρις Αλεξίου καθώς αναπολεί τα παιδικά της χρόνια, τη μικρασιατική της καταγωγή και τη συνεργασία της με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο «Πάμε Δανάη».

Η Χάρις Αλεξίου κινείται: «Όταν έφυγε η μητέρα μου, έκλαιγα με χαμόγελο για να μην με καταλάβουν»

Η Χάρις Αλεξίου μοιράστηκε πρόσφατα τις συγκινητικές αναμνήσεις και εμπειρίες της σε συνέντευξή της στο «Πάμε Δανάη».

Σκεπτόμενη τα παιδικά της χρόνια, τη μικρασιατική της κληρονομιά και τις καλλιτεχνικές της συνεργασίες, αποκάλυψε συγκινητικά ανέκδοτα που διαμόρφωσαν τη ζωή της.

Μια σύντηξη πολιτισμών και μουσικής

«Οι πρόγονοί μου κατάγονταν από τη Σμύρνη και μεγάλωσα ανάμεσα στη μικρασιατική κοινότητα. Είναι συναρπαστικό το πώς απορρόφησα τη μουσική και την κουλτούρα τόσο από τους Θηβαίους όσο και από τους Μικρασιάτες», θυμάται με αγάπη η Αλεξίου.

Θυμάται έντονα τις πολύτιμες στιγμές που μοιραζόταν με τη μητέρα της, διατηρώντας αναμνήσεις από φοίνικες, γλυκά του κουταλιού και τρυφερές φράσεις όπως «yavri mou, tzieri mou».

Η γιαγιά της, η Κατίνα, ήταν μια εξαιρετική γυναίκα με υπέροχη φωνή στη Μικρά Ασία. Η Αλεξίου μοιράστηκε μια συγκινητική ιστορία: «Τραγουδούσαμε και μας έφεραν μπύρα για κέρασμα.

Αλλά μετά ήρθες εσύ και έκλεψες την παράσταση», μάλωσε παιχνιδιάρικα η γιαγιά της.

Ένα ταξίδι από τη Θήβα στην Αθήνα

Μέχρι την ηλικία των οκτώ ετών, η Αλεξίου ζούσε στη Θήβα, όπου πέθανε ο πατέρας της. Αργότερα μετακόμισαν στην Αθήνα, όπου η μητέρα της διατηρούσε ένα παντοπωλείο. Η Αλεξίου βοηθούσε ζυγίζοντας τα είδη και αλληλεπιδρώντας με τους Τούρκους πελάτες.

Εξέφρασε τη συνεχή ανησυχία της για τη σχέση μεταξύ των δύο χωρών, αναλογιζόμενη τον δεσμό που μοιράζεται με τον τουρκικό λαό. Σε μια ενθαρρυντική χειρονομία, ένας δήμος της Σμύρνης έδωσε μάλιστα το όνομά της σε μια λεωφόρο: «Χάρις Αλεξίου της ειρήνης και της φιλίας».

Αναπολώντας μια συγκεκριμένη παράσταση του «Φωσφόρου», η Αλεξίου χαμογέλασε καθώς θυμήθηκε το κοινό να συμμετέχει και να τραγουδάει το ρεφρέν στα τουρκικά. Η δύναμη της μουσικής ξεπερνά τα γλωσσικά εμπόδια.

Μια ερωτική σχέση με τον Maestro

Συζητώντας για τη συνεργασία της με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη στον Μαέστρο του MEGA, η Αλεξίου εξέφρασε τον θαυμασμό της: «Η συνεργασία με τον Χριστόφορο είναι σαν μια ερωτική σχέση σε εισαγωγικά.

Είναι ένα θεϊκό δημιούργημα που κερδίζει αμέσως την καρδιά σου. Η αφοσίωσή του στο έργο είναι εμφανής και έχει προετοιμαστεί σχολαστικά γι’ αυτό».

Ο Παπακαλιάτης μοιράστηκε με την Αλεξίου: «Με άλλους ηθοποιούς, η στιγμή τους έρχεται στην 4η ή 5η λήψη, αλλά με σένα, την αποτυπώνω από την αρχή». Ένας τέτοιος έπαινος αποτελεί απόδειξη της απίστευτης χημείας τους.

Κλείνοντας τη συνέντευξη, η Αλεξίου εξέφρασε την προθυμία της να συμμετάσχει στον δεύτερο κύκλο του «Μαέστρου», αν ο Παπακαλιάτης επιθυμεί την παρουσία της. Τα λόγια της απηχούν το γνήσιο πάθος και την αφοσίωση που επιδεικνύει στην τέχνη της.

To top