Δείτε τη συναισθηματική διαδρομή της Κάτια, η οποία έκανε τη δύσκολη επιλογή να δώσει το παιδί της για υιοθεσία, παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισε τις κατηγορίες όλων.
Σκέφτεται την απόφασή της, ελπίζοντας για την ευημερία του παιδιού της και ένα καλύτερο μέλλον σε μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Διαβάστε την ιστορία της Κάτια τώρα.
Έδωσα το παιδί μου για υιοθεσία και όλοι με κατηγορούν, αλλά δεν το μετανιώνω – Η ιστορία της Κάτια.
Έδωσα το παιδί μου για υιοθεσία και όλοι με κατηγορούν, αλλά δεν το μετανιώνω – Η ιστορία της Κάτια
Πριν από 7 χρόνια, βρέθηκα σε σχέση με έναν άνδρα που, εν αγνοία μου, ήταν παντρεμένος με τρία παιδιά. Η αλήθεια ήρθε στο φως μόνο όταν ήμουν ήδη 7 μηνών έγκυος.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια, έχασα την υποστήριξη των αγαπημένων μου προσώπων. Διέκοψα τη σχέση με τον πατέρα του παιδιού μου, ορκίζοντας ότι θα πλήρωνε τις συνέπειες αν ξανασυναντούσε το δρόμο μου.
Ο θυμός και η δυσαρέσκεια μέσα μου ήταν ακατανίκητα και σκέφτηκα ακόμη και να αποκαλύψω τα πάντα στη σύζυγό του. Δυστυχώς, η οικογένεια και οι φίλοι μου, που περίμεναν με ανυπομονησία τον ερχομό του παιδιού μου, μου γύρισαν την πλάτη, ρίχνοντας την ευθύνη αποκλειστικά στους δικούς μου ώμους.
Πίστευαν ότι σκόπιμα τον παρέσυρα να χωρίσει τη γυναίκα του, παρά την άγνοιά μου για την οικογενειακή του κατάσταση.
Όταν γεννήθηκε το παιδί μου, συνειδητοποίησα ότι είχα περιορισμένες επιλογές. Όντας εντελώς μόνη, ήξερα ότι δεν μπορούσα να φροντίσω το παιδί μόνη μου. Οικονομικά και συναισθηματικά, δεν είχα τα μέσα για να δώσω στο παιδί μια σταθερή ανατροφή.
Στο μικροσκοπικό ενοικιαζόμενο μονόχωρο διαμέρισμά μου, όπου αγωνιζόμουν να τα βγάλω πέρα με μηνιαίο μισθό μόλις 500 ευρώ, δεν είχα κανέναν σύντροφο στο πλευρό μου. Ακόμη και οι γονείς μου αρνούνταν να απαντήσουν στις κλήσεις μου, ενώ οι πιο στενοί μου φίλοι εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, σβήνοντας κάθε ίχνος της ύπαρξής μου από τη ζωή τους. Πώς θα μπορούσα να κρατήσω το παιδί υπό αυτές τις συνθήκες;.
Δεδομένων των περιστάσεων, πήρα τη δύσκολη απόφαση να δώσω το παιδί μου για υιοθεσία. Ακόμη και μετά από 7 χρόνια, δεν μετανιώνω για την επιλογή αυτή.
Υπάρχουν αμέτρητα ζευγάρια που περιμένουν με ανυπομονησία την ευκαιρία να προσφέρουν σε ένα παιδί αγάπη, στοργή και μια καλύτερη ζωή από αυτή που θα μπορούσα να προσφέρω εγώ.
Εκείνοι που μου είχαν γυρίσει την πλάτη κατά τη διάρκεια εκείνης της ταραχώδους περιόδου, τώρα έχουν αλλάξει στάση.
Όχι ότι επέλεξαν να με υποστηρίξουν ή να σταθούν στο πλευρό μου, αλλά μάλλον με επικρίνουν και με καταδικάζουν ανοιχτά για την απόφαση που πήρα. Τα πράγματα που έχω ακούσει είναι πέρα για πέρα οδυνηρά. Τα αισθάνομαι σαν άμεση επίθεση. Ωστόσο, παρά την κρίση τους, παραμένω αποφασισμένη.
Θέλω το καλύτερο για το παιδί μου – να έχει το μέλλον και τις ευκαιρίες που του αξίζουν, μεγαλώνοντας μέσα σε μια ολοκληρωμένη οικογένεια και όχι δίπλα σε μια αγωνιζόμενη ανύπαντρη μητέρα που μετά βίας μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό της, πόσο μάλλον δύο ανθρώπους.
Σήμερα, το παιδί μου είναι 7 ετών και δεν ξέρω πού είναι. Ωστόσο, σκοπεύω να τα αναζητήσω σε λίγα χρόνια. Θέλω το παιδί μου να ξέρει ότι τα αγαπούσα και τα ήθελα στη ζωή μου, αλλά οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν. Ελπίζω να με καταλάβουν και να με συγχωρήσουν.
Ποιες είναι οι δικές σας σκέψεις; Ήταν σωστή η απόφασή μου να τα εγκαταλείψω; Πιστεύω ότι, περιτριγυρισμένα από εμένα, δεν θα είχαν ζωή ή μέλλον. Θα πρέπει να τα αναζητήσω ή οι πράξεις μου θα τους προκαλέσουν άθελά μου περισσότερο πόνο;.
Κάτια.
