Από την πώληση κεριών στην ιδιοκτησία μιας γνωστής επιχείρησης, η ιστορία της Nectaria είναι μια ιστορία ανθεκτικότητας και αποφασιστικότητας.
Αφού έχασε τον σύζυγό της και βρέθηκε με τα παιδιά της άστεγη, άρχισε να πουλάει κεριά έξω από την εκκλησία για να συντηρήσει την οικογένειά της. Σήμερα, είναι ιδιοκτήτρια μιας επιτυχημένης επιχείρησης στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας. Διαβάστε παρακάτω για να ανακαλύψετε πώς άλλαξε τη ζωή της με σκληρή δουλειά και πίστη.
Η ιστορία της Nectaria: Από την πώληση κεριών στην ιδιοκτησία μιας επιχείρησης.
Η ιστορία της Nectaria: Από την πώληση κεριών στην ιδιοκτησία μιας επιχείρησης
Καλησπέρα στην ομάδα σας! Το όνομά μου είναι Νεκταρία και αυτό το Πάσχα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου. Είμαι μονογονέας που έχασα τον σύζυγό μου σε ένα τραγικό περιστατικό.
Ήταν φωτογράφος που πήγε να φωτογραφίσει μια τελετή και γιορτή, αλλά μια σφαίρα τον χτύπησε κατά λάθος στο κεφάλι και πέθανε επί τόπου. Έμεινα ολομόναχη με δύο μωρά 20 ημερών και μέσα σε έξι μήνες βρεθήκαμε στο δρόμο.
Η πρώην σύζυγος του συζύγου μου διεκδίκησε το μερίδιο του παιδιού της στο σπίτι και μας έδιωξε. Είχε δικηγόρους και εγώ δεν είχα ούτε δεκάρα εκείνη την εποχή. Το σπίτι ήταν στο όνομα του συζύγου μου και τα παιδιά δεν είχαν ακόμη αναγνωριστεί.
Έτσι, δεν μου έμεινε τίποτα και καταλήξαμε στο δρόμο. Για ένα διάστημα, μας φιλοξενούσε μια θεία μου, αλλά δεν δούλευα και έπρεπε να κάνω κάτι για να συντηρήσω την οικογένειά μου.
Μια μέρα, μπήκα στο πρώτο μαγαζί που βρήκα μπροστά μου, μια αποθήκη με κηροπήγια στο κέντρο της Αθήνας, και αγόρασα κεριά για 500 δραχμές. Καθώς μου τα έδινε, τα έκλεψα και βγήκα βιαστικά από την εκκλησία.
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, και ξεπούλησα σε χρόνο μηδέν. Για τέσσερις μέρες και τέσσερις νύχτες, στεκόμουν έξω από την εκκλησία πουλώντας κεριά, πήγαινα στο εργοστάσιο κεριών για προμήθειες και επέστρεφα.
Με τον καιρό, ο ιερέας με συμπάθησε και άρχισε να με βοηθάει δίνοντάς μου φαγητό και ρούχα για τα παιδιά μου. Άρχισα να καθαρίζω την εκκλησία και να πληρώνομαι, γεγονός που με βοήθησε να εξοικονομήσω κάποια χρήματα.
Τελικά, καταφέραμε να φύγουμε από το σπίτι της θείας μου και νοικιάσαμε ένα μικρό σπίτι.
Μετά από πέντε χρόνια πώλησης κεριών, μια κοπέλα που ερχόταν συχνά στις λειτουργίες της εκκλησίας και μου μιλούσε, μου είπε ότι ο αδελφός της έψαχνε για γραμματέα στο εργοστάσιό του.
Παρόλο που ήμουν ανειδίκευτη, με προσέλαβε με τον κατώτατο μισθό επειδή με εμπιστευόταν. Με τον καιρό, έμαθα νέες δεξιότητες και έγινα πολύτιμη για την εταιρεία. Μέσα σε πέντε χρόνια, πήγαινα την εταιρεία περίπατο. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν και μετακομίσαμε σε μεγαλύτερο σπίτι, έμαθα να οδηγώ, πήρα αυτοκίνητο και έγινα μέτοχος της εταιρείας.
Σήμερα, είμαι ιδιοκτήτης της εταιρείας που βλέπετε στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας με μεγάλα φωτεινά γράμματα, και όλα αυτά επειδή πουλούσα κεριά τη Μεγάλη Παρασκευή για να ταΐσω τα παιδιά μου.
Οι γιοι μου εργάζονται σήμερα στην εταιρεία και εγώ έχω αποσυρθεί. Η ιστορία μου διδάσκει ότι δεν είναι όλοι οι ιερείς κακοί, δεν είναι όλοι οι συγγενείς καλοί και καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.
Πρέπει να έχετε πίστη στον εαυτό σας και στη συνέχεια στον Θεό, να αγωνίζεστε και να εργάζεστε σκληρά. Όποια δουλειά κι αν έχετε, δεν έχει σημασία. Η σκληρή δουλειά πάντα ανταμείβεται.
