Περιεχόμενα
Η παγίδα της «εξοχικής κατοικίας»: Απεγκλωβισμός από τις ψευδαισθήσεις των διακοπών
Η αντίστροφη μέτρηση για τις καλοκαιρινές διακοπές έχει ξεκινήσει και οι μητέρες σχεδιάζουν ήδη το καλοπληρωμένο διάλειμμά τους.
Ωστόσο, αυτό που κάποτε ήταν ονειρεμένες διακοπές έχει εξελιχθεί σε επιθυμία για ξεκούραση, ανακούφιση από τις δουλειές του σπιτιού και ελάχιστες ευθύνες για την οικογένεια. Φανταστείτε μια εβδομάδα χωρίς να πατήσετε το πόδι σας στο σούπερ μάρκετ ή στην κουζίνα, όπου κάποιος άλλος αναλαμβάνει τα άπλυτα. Φανταστείτε ώρες ηρεμίας και χαράς για τα παιδιά σας, με την εξειδικευμένη φροντίδα του έμπειρου προσωπικού.
Αν αυτό ακούγεται σαν ένα άπιαστο όνειρο, δεν είστε οι μόνοι. Για όσους διαθέτουν εξοχικές κατοικίες, η πραγματικότητα συχνά υπολείπεται της πραγματικής χαλάρωσης. Πριν απορρίψετε αυτά τα συναισθήματα ως αχάριστα, ακούστε με.
Ως εργαζόμενη μητέρα με περιορισμένες επιλογές διακοπών, γνωρίζω τις προκλήσεις του συνδυασμού ευθυνών. Η καθημερινή ρουτίνα στο εξοχικό, αν και έχει τις στιγμές της, απέχει πολύ από τις πραγματικές διακοπές. Είναι μια άλλη μορφή αυτοθυσίας, η ισόβια δέσμευση ενός γονέα να δημιουργήσει πολύτιμες αναμνήσεις για τα παιδιά του.
Έτσι, ενώ περιμένω με ανυπομονησία αυτές τις σπάνιες στιγμές ανέμελης ευδαιμονίας, αναγνωρίζω ότι η σημερινή μου πραγματικότητα δεν ευθυγραμμίζεται με την παραδοσιακή έννοια των διακοπών.
Ο μύθος των διακοπών: Σπάζοντας την παγίδα των διακοπών
Η αναμονή των καλοκαιρινών διακοπών κορυφώνεται και οι απανταχού μητέρες σχεδιάζουν ήδη τις αποδράσεις τους, αναζητώντας λίγες πολύτιμες ημέρες ανάπαυλας.
Τα μεγάλα όνειρα των προηγούμενων διακοπών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί- τώρα, το μόνο που έχει σημασία είναι η ευκαιρία να κοιμηθούν, να απαλλαγούν από τις δουλειές του σπιτιού και να απολαύσουν την πολυτέλεια να μην κάνουν τίποτα για τις οικογένειές τους, παρά μόνο να τις τιμήσουν με την παρουσία τους.
Ως μητέρα, λαχταράτε μια ή δύο εβδομάδες όπου δεν χρειάζεται να πατήσετε το πόδι σας σε ένα σούπερ μάρκετ ή σε μια κουζίνα, όπου κάποιος άλλος φροντίζει το βουνό από τα άπλυτα και τα παιδιά σας διασκεδάζουν, εκπαιδεύονται και είναι ασφαλή.
Ακούγεται σαν όνειρο, έτσι δεν είναι; Μόνο λίγοι τυχεροί μπορούν να αντέξουν οικονομικά τέτοιες χαλαρές διακοπές.
Cottage Getaways: Μια διαφορετική προοπτική
Για όσους οι διακοπές τους μοιάζουν με τις υπόλοιπες 51 εβδομάδες του έτους, με ελαφρώς καλύτερη θέα, σας συμπονώ. Καταλαβαίνω τη δυσχερή σας θέση, διότι δεν πρόκειται για διακοπές.
Είναι το βάρος που συνοδεύει όσους έχουν την τύχη να έχουν στην κατοχή τους ένα εξοχικό σπίτι.
Πριν με κατηγορήσετε για αχαριστία, επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, αντιμετωπίζοντας τις απαιτήσεις δύο μικρών παιδιών και ενός συζύγου που λείπει τις περισσότερες ώρες της ημέρας.
Οι οικογενειακές μας διακοπές, λόγω οικονομικών περιορισμών, περιορίζονται στο εξοχικό των γονιών μου τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, συχνά καλούμε τους πιο στενούς μας φίλους να μας κάνουν παρέα, παρέχοντας παρέα σε εμάς και τα παιδιά μας.
Κάθε πρωί στο εξοχικό, ξυπνάω νωρίς, ετοιμάζω το πρωινό για τα παιδιά και μετά πιάνω τη σιδερώστρα με τα ρούχα που είχα απλώσει το προηγούμενο βράδυ. Ταυτόχρονα, καθαρίζω τα λαχανικά και ξεπαγώνω το κρέας για το μεσημεριανό γεύμα.
Ενώ ο σύζυγός μου πηγαίνει τα παιδιά για κολύμπι, εγώ μαγειρεύω και πηγαίνω στην παραλία πολύ αργότερα, έστω και για μια γρήγορη βουτιά, πριν επιστρέψω για να κάνω μπάνιο τα παιδιά, να πλύνω και να τακτοποιήσω τις πετσέτες μπάνιου, να ετοιμάσω το δείπνο (αν και ο σύζυγός μου αναλαμβάνει τα περισσότερα πιάτα) και να σχεδιάσω τη βόλτα μας στο σούπερ μάρκετ για το απόγευμα. Ναι, τα κάνω όλα αυτά στον «καθαρό αέρα» και ναι, μπορεί να ξεκλέψω μια στιγμή για να απολαύσω τη θάλασσα το απόγευμα, αλλά επιστρέφω για να καθαρίσω τις πατημασιές της άμμου και να συνεχίσω τα καθήκοντά μου.
Είμαι πάντα ο τελευταίος που κάνει μπάνιο και, περιττό να πω, εντελώς εξαντλημένος κάθε βράδυ, ίσως περισσότερο από ό,τι στην καθημερινή μου ζωή. Αυτό δεν είναι διακοπές.
Αυτοθυσία των γονέων: Ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης
Μην με παρεξηγήσετε – διασκεδάζω με τον σύζυγο και τα παιδιά μου. Ωστόσο, αυτές οι «διακοπές» δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πραγματικά διακοπές. Είναι, σε μεγάλο βαθμό, μια άλλη μορφή αυτοθυσίας – μια αντανάκλαση ολόκληρης της ζωής ενός γονέα.
Δίνουμε ατελείωτα και ανιδιοτελώς στα παιδιά μας, εξασφαλίζοντας ότι θα περάσουν αξέχαστες στιγμές γεμάτες χαρές, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θέσουμε σε κίνδυνο τη δική μας απόλαυση.
Δεν παραπονιέμαι γιατί ξέρω ότι τελικά, έστω και για μερικά βράδια, ο σύζυγός μου και εγώ θα ξαπλώσουμε σε μια παραλία, με το κοκτέιλ στο χέρι, χωρίς να μας νοιάζει τίποτα.
Θα επιστρέψουμε σε ένα δροσερό δωμάτιο με φρεσκοφτιαγμένα, ασιδέρωτα σεντόνια και θα αφιερώσουμε άπλετο χρόνο στην αυτοφροντίδα που θα ζήλευαν ακόμα και οι Kardashians!.
Αλλά μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, αυτό που θα βιώσω δεν θα είναι.
