Περιεχόμενα
Διαβάστε τη συγκινητική ιστορία μιας μητέρας που επέλεξε να παλέψει για τη ζωή του μωρού της παρά το γεγονός ότι οι γιατροί συνέστησαν διακοπή της κύησης λόγω του συνδρόμου της αμνιακής ζώνης.
Η κόρη της είναι μια πραγματική μαχήτρια που υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις και χρειάζεται κι άλλες για να αποκαταστήσει το πρόσωπό της, αλλά η μοναδική προσωπικότητά της και η αγάπη της για τη ζωή λάμπουν.
Μια σπαρακτική ιστορία: Το παιδί μου δεν είναι εξωγήινο, είναι μια πραγματική μαχήτρια
Η χαρά της εγκυμοσύνης της μετατράπηκε σε άγχος για το άγνωστο και οι γιατροί της συνέστησαν να το διακόψει, καθώς το μωρό δεν θα είχε καμία ελπίδα. Αυτή η μαμά, ωστόσο, επέλεξε να γεννήσει και να δώσει τη δική της μάχη με το μωρό της.
Μια συγκινητική ιστορία δύναμης.
Η αρχή του ταξιδιού
«Πάντα ήθελα να γίνω μητέρα. Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος, ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Σκεφτόμουν ασταμάτητα αυτό το μικρό πλασματάκι που θα ερχόταν στην οικογένειά μας και όλοι θα το λατρεύαμε.
Οι τρεις πρώτοι μήνες ήταν γεμάτοι χαρά, περιέργεια και πολλές εικασίες: αν θα ήταν αγόρι ή κορίτσι, τι όνομα θα έπαιρνε κ.λπ.
Μιλούσαμε συνεχώς στο μωρό μας, λέγοντάς του πόσο πολύ περιμέναμε τον ερχομό του. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που βλέπαμε το παιδί μας να μεγαλώνει μέσα από τα υπερηχογραφήματα κάθε μήνα. Ωστόσο, στους 4 μήνες κάτι άλλαξε.
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο γυναικολόγος μου παρατήρησε κάτι μη φυσιολογικό, αλλά δεν μας έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες. Μου ζήτησε να κάνω ένα τρισδιάστατο υπερηχογράφημα για να παρατηρήσει καλύτερα την ανατομία του μωρού. Έτσι κλείσαμε ραντεβού σε μια εξειδικευμένη κλινική, όπου υπήρχαν τα εργαλεία για να αναλύσουμε λεπτομερώς τα όργανα και τη φυσιογνωμία του εμβρύου.
Όταν έφτασε εκείνη η ώρα, ήμασταν γεμάτοι αγωνία.
Η διάγνωση
Αυτή η μέρα ήταν η χειρότερη μέρα μας. Μάθαμε ότι η μικρή μας είχε πολλές παραμορφώσεις στα χέρια, τα πόδια, τα μάτια, τα χείλη, τη μύτη, το κρανίο και τον εγκέφαλο. Μόνο τα υπόλοιπα όργανα και η σπονδυλική της στήλη ήταν μια χαρά.
Η κατάστασή της ήταν αποτέλεσμα του Συνδρόμου Αμνιακής Ζώνης, κατά το οποίο οι ζώνες ιστού από τον αμνιακό σάκο ξεφεύγουν τυλιγμένες γύρω από τα άκρα του μωρού και σταματούν τη ροή του αίματος. Αυτό ήταν που επηρέασε την ανάπτυξή της.
Ενώ έκλαιγα με λυγμούς, ο γιατρός πρότεινε να δωρίσουμε τα όργανά της. Μου φάνηκε τόσο φρικτό εκ μέρους του να μας το ζητήσει αυτό σε αυτή την τραγική στιγμή της ζωής μας.
Φύγαμε από το γραφείο του γιατρού με τις καρδιές μας ραγισμένες και τα όνειρά μας γκρεμισμένα. Ο σύζυγός μου και εγώ βιώσαμε πόνο όπως ποτέ άλλοτε.
Η απόφαση για συνέχιση της εγκυμοσύνης
Μετά από αρκετές μέρες κλάματος, τον κοίταξα στα μάτια. Με αγκάλιασε και μου είπε: Ας συνεχίσουμε. Θέλεις; Του απάντησα αμέσως καταφατικά. Και κάπως έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσω την εγκυμοσύνη μου και να δώσουμε μια ευκαιρία στο μικρό μας.
Αρχίσαμε να παίρνουμε δεύτερες και τρίτες γνώμες, αλλά τα νέα γίνονταν όλο και πιο δυσάρεστα. Σχεδόν όλοι οι γιατροί μας έλεγαν το ίδιο πράγμα: Διακόψτε την εγκυμοσύνη, καθώς ήταν μάταιη. Προέβλεπαν ότι το μωρό θα πέθαινε στη μήτρα μου ή, αν ήμασταν αρκετά τυχεροί, θα γεννιόταν ζωντανό, αλλά θα πέθαινε λίγο μετά τον τοκετό.
Εγώ, ωστόσο, πάντα πίστευα στη δύναμη του Θεού. Επέστρεψα στον γυναικολόγο μου και του είπα ότι ήθελα να συνεχίσω την εγκυμοσύνη μου και του ζήτησα να την αντιμετωπίσει όπως κάθε άλλη. Και το έκανε.
Πρώτη επαφή με το μωρό
Παρά τις αντιξοότητες, το μωρό μου γεννήθηκε ζωντανό στις 21 Αυγούστου 2015, στις 39 εβδομάδες, με καισαρική τομή. Οι πρώτες ημέρες ήταν αρκετά δύσκολες λόγω της κατάστασής μου. Μπόρεσα να τη δω μετά από 24 ώρες.
Οι νοσοκόμες άρχισαν να μου ψιθυρίζουν ότι δεν ήθελα να δω το μωρό γιατί το απέρριπτα.
Αφού άκουσα αυτά τα σχόλια, αποφάσισα να προσπαθήσω να σηκωθώ από το κρεβάτι παρά τους φρικτούς πόνους μου. Όταν την είδα για πρώτη φορά, εγώ….
