Περιεχόμενα
Γνωρίστε τον κ. Peter, έναν 100χρονο άνδρα με 400 οπαδούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η εγγονή του έχει καταγράψει τις καθημερινές του δραστηριότητες στο Tik Tok και το Instagram, παρουσιάζοντας τις χορευτικές του ικανότητες, το χόμπι της κηπουρικής και το κέφι του για ζωή. Η ιστορία του κ. Peter είναι αξιοσημείωτη – επέζησε από την απώλεια της μητέρας του σε νεαρή ηλικία, έζησε δύο πολέμους και εργάστηκε σκληρά για να μεγαλώσει τα αδέλφια του.
Σήμερα, συνεχίζει να ζει τη ζωή στο έπακρο και να εμπνέει την κοινότητά του στην Πυλαία – Χορτιάτη, όπου αναμένεται να του απονεμηθεί τιμητική πλακέτα για την προσφορά του.
Ο κ. Πέτρος είναι 100 ετών και έχει 400 – Η εγγονή του τον έκανε διάσημο στα κοινωνικά δίκτυα.
Η ιστορία του κ. Πέτρου Λιάντη
Ο κ. Πέτρος Λιάντης γεννήθηκε το 1923 στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Σε ηλικία επτά ετών έμεινε ορφανός και έζησε δύο πολέμους. Δούλευε διπλοβάρδιες για να μην χάσει τίποτα η οικογένειά του και σήμερα, ζει τη ζωή του!.
Μια παιδική ηλικία γεμάτη δυσκολίες
Το 1935, όταν η μητέρα του γεννούσε το πέμπτο αδελφάκι του, πέθανε στη γέννα και το νεογέννητο πέθανε μαζί της. Σε ηλικία 12 ετών, πήγε με τα πόδια στα Μάλγαρα για να βρει κάποιον να ενημερώσει τον πατέρα του για την ατυχία που τους είχε συμβεί.
Ο πατέρας του δούλευε και ζούσε στο Κλειδί Ημαθίας, προκειμένου να τους στέλνει χρήματα. Ο κ. Λιάντης ανέλαβε να μεγαλώσει τα άλλα τρία αδέλφια του. Ξεκίνησε να εργάζεται ως καουμπόης, ενώ παράλληλα πήγαινε σχολείο. Όπως περιγράφει ο ίδιος στο makthes.gr, «τότε τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο και εγώ πήγα μέχρι τη δευτέρα δημοτικού».
Πόλεμος και στρατιωτική θητεία
Το 1940, όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, ήταν μόλις 17 ετών. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, βοήθησε στην κατασκευή των καταφυγίων. Ο Λιάντης κατατάχθηκε στο στρατό το 1946, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, και απολύθηκε από το στρατό το 1950.
Έγινε ασυρματιστής στο Γ’ Σώμα Στρατού και ήταν ασυρματιστής σε όλα τα βουνά της Ελλάδας και σε όλες τις επιχειρήσεις, σε όλες τις μάχες. Περιγράφει τον τρόμο που ένιωσε κατά τη διάρκεια του πολέμου: «Χτυπούσα την καμπάνα στην εκκλησία του χωριού για να πάνε οι άνθρωποι στα καταφύγια να σωθούν. Οι εικόνες και ο ήχος αυτής της καμπάνας, ανατριχιαστικός. Ο τρόμος που ένιωσα ήταν μεγάλος».
Γάμος, εργασία και οικογένεια
Σε ηλικία 27 ετών, όταν τελείωσε ο πόλεμος, άρχισε να εργάζεται στα χωράφια της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Τότε ήταν που γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, την Αναστασία, η οποία ήταν 19 ετών.
Ξεκίνησαν να φτιάξουν το σπίτι τους με δύο φλιτζάνια και δύο πιάτα και οι δύο τους δούλευαν τότε στα χωράφια. Ο κ. Λιάντης έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο πετρελαιοειδών «Esso Παππάς» και από το 1978 έως το 1983 εργάστηκε στην κατασκευαστική εταιρεία που είχε αναλάβει την κατασκευή του αποχετευτικού δικτύου της Θεσσαλονίκης.
Με την Αναστασία απέκτησαν δύο παιδιά, αλλά μεγάλωσαν τρία. «Η αδελφή της γυναίκας μου πέθανε όταν ο γιος της ήταν μικρό παιδί. Αν δεν τον είχαμε πάρει εμείς, θα είχε μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο. Γνωρίζω για την ορφάνια και δεν θα το άφηνα να συμβεί αυτό», λέει συγκινημένος.
Πρότυπο για την Κοινότητα
Το 2006 έχασε τη γυναίκα του και αποφάσισε να ζήσει στο σπίτι της κόρης του και της οικογένειάς της στο δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη.
Τα εγγόνια του δεν σταματούν ποτέ να τον θαυμάζουν και να τον βιντεοσκοπούν όταν χορεύει, ποτίζει, μαγειρεύει ή σχολιάζει κάποιο ριάλιτι στην τηλεόραση. Η εγγονή του τον περιγράφει ως πρότυπο και πηγή έμπνευσης για την κοινότητα στην οποία ζει. «Κάθε φορά που μας διηγείται ιστορίες, σοκάρομαι που θυμάται τις ημερομηνίες με ακρίβεια.
Για μένα και τον αδελφό μου, ο παππούς μας, με την ενέργειά του, είναι πρότυπο», καταλήγει η εγγονή του κ. Λιάντη. Ο δήμος Πυλαίας – Χορτιάτη αναμένεται.
