Η σπαρακτική αναζήτηση της Κωνσταντίνας: Βρίσκοντας τον αγνοούμενο πατέρα της μετά την εισβολή στην Κύπρο

Ραγίζει καρδιές ο απολογισμός: Ο πατέρας της Κωνσταντίνας παραμένει αγνοούμενος μετά την εισβολή στην Κύπρο. Η έκκλησή της για να κλείσει το θέμα αντηχεί καθώς μοιράζεται τις ελπίδες, τις προκλήσεις και την ξεθωριασμένη κληρονομιά της στην εκπομπή «Ποιος είναι το πρωί».

Η σπαρακτική αναζήτηση της Κωνσταντίνας: Βρίσκοντας τον αγνοούμενο πατέρα της μετά την εισβολή στην Κύπρο>

Περιεχόμενα

  1. Η συναισθηματική αναζήτηση της Κωνσταντίνας για τον αγνοούμενο πατέρα της
  2. Κωνσταντίνας: Μια ανεπούλωτη πληγή

Η συναισθηματική έκκληση της Κωνσταντίνας: Ο αγνοούμενος πατέρας της παραμένει μια ανοιχτή πληγή. Αν δεν βρεθεί και δεν ταφεί κανονικά, το κλείσιμο είναι αδύνατο.

Με τα δείγματα DNA που δόθηκαν και τις ελπίδες για λύση, η Κωνσταντίνα προβληματίζεται για τη δυσκολία της διεκδίκησης της πατρίδας τους. Οι ξεθωριασμένες αναμνήσεις της γενιάς της που έχει πληγεί από τον πόλεμο την αφήνουν να ανησυχεί ότι η κληρονομιά τους θα ξεχαστεί. Κάποτε επισκέφθηκε ξανά το χωριό της, αλλά η πραγματικότητα ήταν απογοητευτική.

Η συναισθηματική αναζήτηση της Κωνσταντίνας για τον αγνοούμενο πατέρα της

Η Κωνσταντίνα είναι συντετριμμένη από την απουσία του πατέρα της, ο οποίος εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.

Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ποιος έχει πρωινό» με την Μπέττυ Μαγγίρα, ανοίγεται για τον βαθύ αντίκτυπο που είχε αυτή η απώλεια στη ζωή της.

Κωνσταντίνας: Μια ανεπούλωτη πληγή

«Η εξαφάνιση του πατέρα μου παραμένει μια ανοιχτή πληγή που δεν μπορεί να επουλωθεί αν δεν τον βρούμε, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα τον ανακαλύψουμε σε ομαδικό τάφο», λέει η Κωνσταντίνα.

Εξηγεί ότι παρά την υποβολή δειγμάτων DNA και τις πολυάριθμες προσπάθειες εντοπισμού των αγνοουμένων, η αβεβαιότητα και ο πόνος παραμένουν. Η Κωνσταντίνα ελπίζει σε δικαίωση και επίλυση του κυπριακού ζητήματος, αλλά αναγνωρίζει την τρομακτική φύση ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Σκέφτεται επίσης την ξεθωριασμένη μνήμη της γενιάς της, των μαρτύρων του πολέμου, και ανησυχεί ότι η ιστορία της εκτοπισμένης πατρίδας τους θα ξεχαστεί όταν φύγουν.

«Κάποτε επισκέφθηκα την περιοχή της Κατεχομένης και το χωριό μου στο Πενταδάχτυλο. Η εμπειρία ήταν γλυκόπικρη, καθώς θυμήθηκα αγαπημένες αναμνήσεις, αλλά τελικά απογοητεύτηκα από αυτά που είδα», εξομολογείται η Κωνσταντίνα.

To top