Περιεχόμενα
Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου μοιράζεται τη συγκινητική της εμπειρία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο νοσοκομείο λίγο πριν φύγει από τη ζωή.
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town Cyprus, αφηγείται τα τελευταία λόγια της εμβληματικής Ελληνίδας ηθοποιού και τη μόνιμη επίδραση που είχε στη ζωή και την καριέρα της.
Οι δραματικές ώρες που οδήγησαν στο θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη
Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου αφηγείται το χρόνο που πέρασε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο νοσοκομείο πριν από το θάνατό της στις 23 Ιουλίου 1996, σε συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town Cyprus.
Μοιράζεται ότι ο Ιούλιος ήταν ένας «πικρός» μήνας, καθώς ήταν τόσο ο μήνας γέννησης της Αλίκης όσο και ο μήνας που έφυγε από τη ζωή. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Ιατρικό Κέντρο, η Αλίκη ζητούσε επίμονα να τη μεταφέρουν στο Θεολόγο για να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα από το σπίτι της.
Η Δέσποινα εξηγεί πώς γνώρισε την Αλίκη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Η αγάπη μας» και πώς έγιναν στενές φίλες.
Μια διαρκής φιλία
Η Δέσποινα θυμάται την τελευταία φορά που είδε την Αλίκη στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Η Αλίκη τη ρώτησε: «Γατούλα μου, γιατί να πεθάνω;», και εκείνη της απάντησε: «Δεν θα πεθάνεις ποτέ!».
Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο γιατρός και ρώτησε την Αλίκη αν χρειάζεται κάτι άλλο. Η Aliki απάντησε αποφασιστικά: «Ναι, γιατρέ, θέλω να ζήσω!». Η Δέσποινα μιλάει για το πώς δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον παραγωγό, Τάκη Μακρίδη, για να συνεργαστεί με την Αλίκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στο έργο «Αχ, αυτή η γυναίκα μου».
Παρά τις προσωπικές της δυσκολίες, η Αλίκη της χάρισε αγάπη και φιλία και τη βοήθησε να καθιερωθεί στο χώρο.
Ένας θρύλος στη μνήμη
Η Δέσποινα μοιράζεται το θαυμασμό της για την εργασιακή ηθική της Αλίκης, περιγράφοντάς την ως τελειομανή και εργασιομανής.
Διηγείται πώς η Αλίκη αψήφησε την καταρρακτώδη βροχή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της διάσημης σκηνής με το ταξί στο «Αχ, αυτή η γυναίκα μου» και γύρισε σπίτι μούσκεμα αλλά γεμάτη ενέργεια. Σύμφωνα με τη Δέσποινα, η Αλίκη είχε μέσα της ένα μοναδικό φως που έλαμπε έντονα όπου κι αν πήγαινε.
