Περιεχόμενα
- «Θα σε θυμάμαι ακριβώς όπως σε είδα»: Συγκινητική η Δώρα Τσαμπάζη για την επέτειο του γάμου της με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη
- «Γεια. Τηλεφώνησα για να δω τι κάνεις. Ελπίζω να είσαι καλά. Σου στέλνω αυτό το μήνυμα χωρίς προκαταλήψεις ή δεύτερες σκέψεις, συνδέσεις ή ενοχές. Απλά ξετυλίγω αυτό που έχω στο στήθος μου. Δεν θα σε κοιτάζω με τον ίδιο τρόπο, αλλά, θα σε θυμάμαι ακριβώς όπως σε είδα. Και κάθε φορά που θα κλείνω τα μάτια μου, θα είναι όλα εκεί, όλα όσα κρατούσα. Εξάλλου, είμαστε σαν ένα ζευγάρι διαφορετικές κάλτσες. Έτσι μου έλεγες. Εγώ, μια από αυτές τις πολύχρωμες με τις τρύπες και τα μπαλώματα, και εσύ, μια λευκή βαμβακερή. Φρόντισε το κομμάτι μου, ε; Θα φροντίσω το δικό σου. Σ’ αγαπώ. Το δικό σου».
Στην επέτειο του γάμου της με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, η δημοσιογράφος Δώρα Τσαμπάζη θυμάται τον Ολυμπιονίκη που έφυγε από τη ζωή από καρκίνο.
Σε μια συγκινητική ανάρτηση, μοιράζεται μια ασπρόμαυρη φωτογραφία και παραθέτει ένα συγκλονιστικό μήνυμα για την διατήρηση των αναμνήσεων.
«Θα σε θυμάμαι ακριβώς όπως σε είδα»: Συγκινητική η Δώρα Τσαμπάζη για την επέτειο του γάμου της με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη
Η δημοσιογράφος είχε παντρευτεί τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, τον Ολυμπιονίκη που έφυγε από τη ζωή στις 9 Ιουλίου 2016, νικημένος από τον καρκίνο τον Οκτώβριο.
Η Ντόρα Τσαμπάζη έκανε μια συγκινητική ανάρτηση με αφορμή την ημέρα αυτή. Η δημοσιογράφος είχε παντρευτεί στις 9 Ιουλίου 2016 τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, τον Ολυμπιονίκη που έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο νικημένος από τον καρκίνο.
Η Tsampazi δημοσίευσε μέσω Instagram story, μια ασπρόμαυρη φωτογραφία τους από την ημέρα που παντρεύτηκαν.
Πρόσθεσε ένα απόσπασμα από το «Δύο και ένα Κάτι» με τη φωνή της νεαρής Μαρίνας Σπανού να λέει.
«Γεια. Τηλεφώνησα για να δω τι κάνεις. Ελπίζω να είσαι καλά. Σου στέλνω αυτό το μήνυμα χωρίς προκαταλήψεις ή δεύτερες σκέψεις, συνδέσεις ή ενοχές. Απλά ξετυλίγω αυτό που έχω στο στήθος μου. Δεν θα σε κοιτάζω με τον ίδιο τρόπο, αλλά, θα σε θυμάμαι ακριβώς όπως σε είδα. Και κάθε φορά που θα κλείνω τα μάτια μου, θα είναι όλα εκεί, όλα όσα κρατούσα. Εξάλλου, είμαστε σαν ένα ζευγάρι διαφορετικές κάλτσες. Έτσι μου έλεγες. Εγώ, μια από αυτές τις πολύχρωμες με τις τρύπες και τα μπαλώματα, και εσύ, μια λευκή βαμβακερή. Φρόντισε το κομμάτι μου, ε; Θα φροντίσω το δικό σου. Σ’ αγαπώ. Το δικό σου».
Η θέση.
